éclaircir

éclaircir

verbe transitif
Verbe du 2e groupe régulier en -ir, se conjugue comme Finir.
    Voix

    PARTICIPE

    Présent

    éclaircissant

    Passé

    éclairci, éclaircie, éclaircis, éclaircies
    ayant éclairci

    INDICATIF

    Présent

    j’éclaircis
    tu éclaircis
    il, elle éclaircit
    nous éclaircissons
    vous éclaircissez
    ils, elles éclaircissent

    Imparfait

    j’éclaircissais
    tu éclaircissais
    il, elle éclaircissait
    nous éclaircissions
    vous éclaircissiez
    ils, elles éclaircissaient

    Passé simple

    j’éclaircis
    tu éclaircis
    il, elle éclaircit
    nous éclaircîmes
    vous éclaircîtes
    ils, elles éclaircirent

    Futur simple

    j’éclaircirai
    tu éclairciras
    il, elle éclaircira
    nous éclaircirons
    vous éclaircirez
    ils, elles éclairciront

    Passé composé

    j’aiéclairci
    tu aséclairci
    il, elle aéclairci
    nous avonséclairci
    vous avezéclairci
    ils, elles ontéclairci

    Plus-que-parfait

    j’avaiséclairci
    tu avaiséclairci
    il, elle avaitéclairci
    nous avionséclairci
    vous aviezéclairci
    ils, elles avaientéclairci

    Passé antérieur

    j’euséclairci
    tu euséclairci
    il, elle eutéclairci
    nous eûmeséclairci
    vous eûteséclairci
    ils, elles eurentéclairci

    Futur antérieur

    j’auraiéclairci
    tu auraséclairci
    il, elle auraéclairci
    nous auronséclairci
    vous aurezéclairci
    ils, elles aurontéclairci

    CONDITIONNEL

    Présent

    j’éclaircirais
    tu éclaircirais
    il, elle éclaircirait
    nous éclaircirions
    vous éclairciriez
    ils, elles éclairciraient

    Passé

    j’auraiséclairci
    tu auraiséclairci
    il, elle auraitéclairci
    nous aurionséclairci
    vous auriezéclairci
    ils, elles auraientéclairci

    SUBJONCTIF

    Présent

    que j’éclaircisse
    que tu éclaircisses
    qu’il, qu’elle éclaircisse
    que nous éclaircissions
    que vous éclaircissiez
    qu’ils, qu’elles éclaircissent

    Imparfait

    que j’éclaircisse
    que tu éclaircisses
    qu’il, qu’elle éclaircît
    que nous éclaircissions
    que vous éclaircissiez
    qu’ils, qu’elles éclaircissent

    Passé

    que j’aieéclairci
    que tu aieséclairci
    qu’il, qu’elle aitéclairci
    que nous ayonséclairci
    que vous ayezéclairci
    qu’ils, qu’elles aientéclairci

    Plus-que-parfait

    que j’eusseéclairci
    que tu eusseséclairci
    qu’il, qu’elle eûtéclairci
    que nous eussionséclairci
    que vous eussiezéclairci
    qu’ils, qu’elles eussentéclairci

    IMPÉRATIF

    Présent

    éclaircis
    éclaircissons
    éclaircissez

    Passé

    aieéclairci
    ayonséclairci
    ayezéclairci

    PARTICIPE

    Présent

    étant éclairci, éclaircie, éclaircis, éclaircies

    Passé

    ayant été éclairci, éclaircie, éclaircis, éclaircies

    INDICATIF

    Présent

    je suiséclairci, éclaircie
    tu eséclairci, éclaircie
    il, elle estéclairci, éclaircie
    nous sommeséclaircis, éclaircies
    vous êteséclaircis, éclaircies
    ils, elles sontéclaircis, éclaircies

    Imparfait

    j’étaiséclairci, éclaircie
    tu étaiséclairci, éclaircie
    il, elle étaitéclairci, éclaircie
    nous étionséclaircis, éclaircies
    vous étiezéclaircis, éclaircies
    ils, elles étaientéclaircis, éclaircies

    Passé simple

    je fuséclairci, éclaircie
    tu fuséclairci, éclaircie
    il, elle futéclairci, éclaircie
    nous fûmeséclaircis, éclaircies
    vous fûteséclaircis, éclaircies
    ils, elles furentéclaircis, éclaircies

    Futur simple

    je seraiéclairci, éclaircie
    tu seraséclairci, éclaircie
    il, elle seraéclairci, éclaircie
    nous seronséclaircis, éclaircies
    vous serezéclaircis, éclaircies
    ils, elles serontéclaircis, éclaircies

    Passé composé

    j’ai étééclairci, éclaircie
    tu as étééclairci, éclaircie
    il, elle a étééclairci, éclaircie
    nous avons étééclaircis, éclaircies
    vous avez étééclaircis, éclaircies
    ils, elles ont étééclaircis, éclaircies

    Plus-que-parfait

    j’avais étééclairci, éclaircie
    tu avais étééclairci, éclaircie
    il, elle avait étééclairci, éclaircie
    nous avions étééclaircis, éclaircies
    vous aviez étééclaircis, éclaircies
    ils, elles avaient étééclaircis, éclaircies

    Passé antérieur

    j’eus étééclairci, éclaircie
    tu eus étééclairci, éclaircie
    il, elle eut étééclairci, éclaircie
    nous eûmes étééclaircis, éclaircies
    vous eûtes étééclaircis, éclaircies
    ils, elles eurent étééclaircis, éclaircies

    Futur antérieur

    j’aurai étééclairci, éclaircie
    tu auras étééclairci, éclaircie
    il, elle aura étééclairci, éclaircie
    nous aurons étééclaircis, éclaircies
    vous aurez étééclaircis, éclaircies
    ils, elles auront étééclaircis, éclaircies

    CONDITIONNEL

    Présent

    je seraiséclairci, éclaircie
    tu seraiséclairci, éclaircie
    il, elle seraitéclairci, éclaircie
    nous serionséclaircis, éclaircies
    vous seriezéclaircis, éclaircies
    ils, elles seraientéclaircis, éclaircies

    Passé

    j’aurais étééclairci, éclaircie
    tu aurais étééclairci, éclaircie
    il, elle aurait étééclairci, éclaircie
    nous aurions étééclaircis, éclaircies
    vous auriez étééclaircis, éclaircies
    ils, elles auraient étééclaircis, éclaircies
    SUBJONCTIF

    Présent

    que je soiséclairci, éclaircie
    que tu soiséclairci, éclaircie
    qu’il, qu’elle soitéclairci, éclaircie
    que nous soyonséclaircis, éclaircies
    que vous soyezéclaircis, éclaircies
    qu’ils, qu’elles soientéclaircis, éclaircies

    Imparfait

    que je fusseéclairci, éclaircie
    que tu fusseséclairci, éclaircie
    qu’il, qu’elle fûtéclairci, éclaircie
    que nous fussionséclaircis, éclaircies
    que vous fussiezéclaircis, éclaircies
    qu’ils, qu’elles fussentéclaircis, éclaircies

    Passé

    que j’aie étééclairci, éclaircie
    que tu aies étééclairci, éclaircie
    qu’il, qu’elle ait étééclairci, éclaircie
    que nous ayons étééclaircis, éclaircies
    que vous ayez étééclaircis, éclaircies
    qu’ils, qu’elles aient étééclaircis, éclaircies

    Plus-que-parfait

    que j’eusse étééclairci, éclaircie
    que tu eusses étééclairci, éclaircie
    qu’il, qu’elle eût étééclairci, éclaircie
    que nous eussions étééclaircis, éclaircies
    que vous eussiez étééclaircis, éclaircies
    qu’ils, qu’elles eussent étééclaircis, éclaircies
    IMPÉRATIF

    Présent

    soiséclairci, éclaircie
    soyonséclaircis, éclaircies
    soyezéclaircis, éclaircies

    Passé

    aie étééclairci, éclaircie
    ayons étééclaircis, éclaircies
    ayez étééclaircis, éclaircies

    PARTICIPE

    Présent

    s’éclaircissant

    Passé

    éclairci, éclaircie, éclaircis, éclaircies
    s’étant éclairci, éclaircie, éclaircis, éclaircies

    INDICATIF

    Présent

    jem’éclaircis
    tut’éclaircis
    il, elles’éclaircit
    nousnous éclaircissons
    vousvous éclaircissez
    ils, elless’éclaircissent

    Imparfait

    jem’éclaircissais
    tut’éclaircissais
    il, elles’éclaircissait
    nousnous éclaircissions
    vousvous éclaircissiez
    ils, elless’éclaircissaient

    Passé simple

    jem’éclaircis
    tut’éclaircis
    il, elles’éclaircit
    nousnous éclaircîmes
    vousvous éclaircîtes
    ils, elless’éclaircirent

    Futur simple

    jem’éclaircirai
    tut’éclairciras
    il, elles’éclaircira
    nousnous éclaircirons
    vousvous éclaircirez
    ils, elless’éclairciront

    Passé composé

    jeme suiséclairci, éclaircie
    tut’eséclairci, éclaircie
    il, elles’estéclairci, éclaircie
    nousnous sommeséclaircis, éclaircies
    vousvous êteséclaircis, éclaircies
    ils, ellesse sontéclaircis, éclaircies

    Plus-que-parfait

    jem’étaiséclairci, éclaircie
    tut’étaiséclairci, éclaircie
    il, elles’étaitéclairci, éclaircie
    nousnous étionséclaircis, éclaircies
    vousvous étiezéclaircis, éclaircies
    ils, elless’étaientéclaircis, éclaircies

    Passé antérieur

    jeme fuséclairci, éclaircie
    tute fuséclairci, éclaircie
    il, ellese futéclairci, éclaircie
    nousnous fûmeséclaircis, éclaircies
    vousvous fûteséclaircis, éclaircies
    ils, ellesse furentéclaircis, éclaircies

    Futur antérieur

    jeme seraiéclairci, éclaircie
    tute seraséclairci, éclaircie
    il, ellese seraéclairci, éclaircie
    nousnous seronséclaircis, éclaircies
    vousvous serezéclaircis, éclaircies
    ils, ellesse serontéclaircis, éclaircies

    CONDITIONNEL

    Présent

    jem’éclaircirais
    tut’éclaircirais
    il, elles’éclaircirait
    nousnous éclaircirions
    vousvous éclairciriez
    ils, elless’éclairciraient

    Passé

    jeme seraiséclairci, éclaircie
    tute seraiséclairci, éclaircie
    il, ellese seraitéclairci, éclaircie
    nousnous serionséclaircis, éclaircies
    vousvous seriezéclaircis, éclaircies
    ils, ellesse seraientéclaircis, éclaircies

    SUBJONCTIF

    Présent

    que jem’éclaircisse
    que tut’éclaircisses
    qu’il, qu’elles’éclaircisse
    que nousnous éclaircissions
    que vousvous éclaircissiez
    qu’ils, qu’elless’éclaircissent

    Imparfait

    que jem’éclaircisse
    que tut’éclaircisses
    qu’il, qu’elles’éclaircît
    que nousnous éclaircissions
    que vousvous éclaircissiez
    qu’ils, qu’elless’éclaircissent

    Passé

    que jeme soiséclairci, éclaircie
    que tute soiséclairci, éclaircie
    qu’il, qu’ellese soitéclairci, éclaircie
    que nousnous soyonséclaircis, éclaircies
    que vousvous soyezéclaircis, éclaircies
    qu’ils, qu’ellesse soientéclaircis, éclaircies

    Plus-que-parfait

    que jeme fusseéclairci, éclaircie
    que tute fusseséclairci, éclaircie
    qu’il, qu’ellese fûtéclairci, éclaircie
    que nousnous fussionséclaircis, éclaircies
    que vousvous fussiezéclaircis, éclaircies
    qu’ils, qu’ellesse fussentéclaircis, éclaircies

    IMPÉRATIF

    Présent

    éclaircis-toi
    éclaircissons-nous
    éclaircissez-vous

    Passé

    sois-toiéclairci, éclaircie
    soyons-nouséclaircis, éclaircies
    soyez-vouséclaircis, éclaircies