barder
III. barder
verbe intransitif impersonnelVerbe régulier du 1er groupe en -er, se conjugue comme Aimer.
- Ce verbe est impersonnel : conjugué uniquement à la 3e personne du singulier.
- Le participe passé de ce verbe est toujours invariable.
PARTICIPE
Présent
| bardant | 
Passé
| bardé (invariable) | 
| ayant bardé | 
INDICATIF
Présent
| il | barde | 
Imparfait
| il | bardait | 
Passé simple
| il | barda | 
Futur simple
| il | bardera | 
Passé composé
| il | a | bardé | 
Plus-que-parfait
| il | avait | bardé | 
Passé antérieur
| il | eut | bardé | 
Futur antérieur
| il | aura | bardé | 
CONDITIONNEL
Présent
| il | barderait | 
Passé
| il | aurait | bardé | 
SUBJONCTIF
Présent
| qu’il | barde | 
Imparfait
| qu’il | bardât | 
Passé
| qu’il | ait | bardé | 
Plus-que-parfait
| qu’il | eût | bardé | 
VOISINAGE ALPHABÉTIQUE
- bardache, n. m.
- bardage, n. m.
- bardane, n. f.
- barde [I], n. m.
- barde [II], n. f.
- bardeau, n. m.
- bardée, n. f.
- bardelle, n. f.
- barder [I], v. tr.
- barder [II], v. tr.
- barder [III], v. intr.
- bardeur, n. m.
- bardis, n. m.
- bardit, n. m.
- bardot, n. m.
- barège, n. m.
- barème, n. m.
- baret, n. m. [5e édition]
- barge [I], n. f.
- barge [II], n. f.
 
		 
		