hâbler
’hâbler
verbe intransitifVerbe régulier du 1er groupe en -er, se conjugue comme Aimer.
- Le participe passé de ce verbe est toujours invariable.
- Ce verbe ne fait pas l’élision ni la liaison (H aspiré).
PARTICIPE
Présent
| hâblant |
Passé
| hâblé (invariable) |
| ayant hâblé |
INDICATIF
Présent
| je | hâble |
| tu | hâbles |
| il, elle | hâble |
| nous | hâblons |
| vous | hâblez |
| ils, elles | hâblent |
Imparfait
| je | hâblais |
| tu | hâblais |
| il, elle | hâblait |
| nous | hâblions |
| vous | hâbliez |
| ils, elles | hâblaient |
Passé simple
| je | hâblai |
| tu | hâblas |
| il, elle | hâbla |
| nous | hâblâmes |
| vous | hâblâtes |
| ils, elles | hâblèrent |
Futur simple
| je | hâblerai |
| tu | hâbleras |
| il, elle | hâblera |
| nous | hâblerons |
| vous | hâblerez |
| ils, elles | hâbleront |
Passé composé
| j’ | ai | hâblé |
| tu | as | hâblé |
| il, elle | a | hâblé |
| nous | avons | hâblé |
| vous | avez | hâblé |
| ils, elles | ont | hâblé |
Plus-que-parfait
| j’ | avais | hâblé |
| tu | avais | hâblé |
| il, elle | avait | hâblé |
| nous | avions | hâblé |
| vous | aviez | hâblé |
| ils, elles | avaient | hâblé |
Passé antérieur
| j’ | eus | hâblé |
| tu | eus | hâblé |
| il, elle | eut | hâblé |
| nous | eûmes | hâblé |
| vous | eûtes | hâblé |
| ils, elles | eurent | hâblé |
Futur antérieur
| j’ | aurai | hâblé |
| tu | auras | hâblé |
| il, elle | aura | hâblé |
| nous | aurons | hâblé |
| vous | aurez | hâblé |
| ils, elles | auront | hâblé |
CONDITIONNEL
Présent
| je | hâblerais |
| tu | hâblerais |
| il, elle | hâblerait |
| nous | hâblerions |
| vous | hâbleriez |
| ils, elles | hâbleraient |
Passé
| j’ | aurais | hâblé |
| tu | aurais | hâblé |
| il, elle | aurait | hâblé |
| nous | aurions | hâblé |
| vous | auriez | hâblé |
| ils, elles | auraient | hâblé |
SUBJONCTIF
Présent
| que je | hâble |
| que tu | hâbles |
| qu’il, qu’elle | hâble |
| que nous | hâblions |
| que vous | hâbliez |
| qu’ils, qu’elles | hâblent |
Imparfait
| que je | hâblasse |
| que tu | hâblasses |
| qu’il, qu’elle | hâblât |
| que nous | hâblassions |
| que vous | hâblassiez |
| qu’ils, qu’elles | hâblassent |
Passé
| que j’ | aie | hâblé |
| que tu | aies | hâblé |
| qu’il, qu’elle | ait | hâblé |
| que nous | ayons | hâblé |
| que vous | ayez | hâblé |
| qu’ils, qu’elles | aient | hâblé |
Plus-que-parfait
| que j’ | eusse | hâblé |
| que tu | eusses | hâblé |
| qu’il, qu’elle | eût | hâblé |
| que nous | eussions | hâblé |
| que vous | eussiez | hâblé |
| qu’ils, qu’elles | eussent | hâblé |
IMPÉRATIF
Présent
| hâble |
| hâblons |
| hâblez |
Passé
| aie | hâblé |
| ayons | hâblé |
| ayez | hâblé |
VOISINAGE ALPHABÉTIQUE
- habitat, n. m.
- habitation, n. f.
- habité, -ée, adj.
- habiter, v. tr. et intr.
- habitude, n. f.
- habitué, -ée, n.
- habituel, -elle, adj.
- habituellement, adv.
- habituer, v. tr.
- habitus, n. m.
- hâbler, v. intr.
- hâblerie, n. f.
- hâbleur, -euse, n.
- hachage, n. m.
- hache, n. f.
- haché, -ée, adj.
- hache-légumes, n. m. inv.
- hachement, n. m.
- hache-paille, n. m. inv.
- hacher, v. tr.
